Als je op zoek gaat naar ander werk, wat kies je dan? Voor Ingrid Adamse was dat vrij makkelijk. “Ik wilde een fijne baan. Het draait op mijn leeftijd niet meer om geld of zoveel mogelijk uren. Nee, het moet leuk zijn en voldoening geven.” Na een verhuizing van de Randstad naar Margraten ging ze op zoek en vond ze een baan als persoonlijk begeleider bij Radar.
Kiezen voor wat je echt leuk vindt
Ingrids man wilde terug naar Limburg. Hun verhuizing betekende dat Ingrid nieuw werk moest zoeken. “Ik wist wat ik niet meer wilde. Niet meer 40 uur per week werken. Niet meer in de commercie. Dat had ik allemaal al gehad. Als ik dan toch ga switchen, dan ga ik me helemaal opnieuw oriënteren. Ik wilde kiezen voor wat ik écht leuk vind. Ik kwam toen uit bij persoonlijk begeleider. De website van Radar sprak me erg aan wat lay-out, kleuren en look and feel betreft. Ook heb ik met een paar mensen gepraat die de organisatie kenden. Ik heb toen gesolliciteerd op de bbl-opleiding Persoonlijk Begeleider. 1 dag naar school en 3 dagen werken. Ik hou van de praktijk. Ik moet het leren niet hebben van de schoolbanken.”
Binnen 2 jaar een diploma
Na jaren weer terug naar school is voor velen best een moeilijke en spannende stap. Ook voor Ingrid. Zij vertelt: “Moest ik na 30 jaar weer de schoolbanken in. Ik heb veel meegekregen van mijn kinderen, maar het is toch heel anders als je zelf weer naar school gaat. Ik was streng voor mezelf. Ik wilde snel mijn diploma halen, want dan was ik er snel vanaf. En dat lukte binnen twee jaar via een maatwerktraject. Dat kon ik volgen gezien mijn levenservaring en opleidingsniveau.”
Met veel plezier werken
Ingrid werkte jarenlang in de commercie. Het draaide er om klanten binnenhalen. Dan is de overstap naar het werken met cliënten bij Radar best groot. Ingrid werkt nu als persoonlijk begeleider op drie locaties, binnen haar integraal team. Met behoorlijk zelfstandige bewoners én bewoners die meer verzorging nodig hebben. “Ik doe het met heel veel plezier. Ik krijg er energie van. Vooral door het communiceren met onze bewoners. Ik kan er emotioneel van worden dat ik het zo mooi vind. Het is heel anders dan wat ik hiervoor deed. Nu communiceer ik met cliënten en regel ik van alles voor ze. Ik ben hun coach, zodat zij zo zelfstandig mogelijk hun leven kunnen leiden. Er zit geen commerciële druk meer achter. Daar had ik geen behoefte meer aan.”, vertelt een gelukkige Ingrid. “Ook de verzorging van bewoners biedt mij veel plezier in mijn werk en brengt mooie momenten. Het zijn waardevolle één-op-één momenten waar je écht de tijd neemt voor de cliënt."
Zij-instromers zijn heel belangrijk
Radar-praktijkcoördinator Ger Oligschläger “Veel mensen die zich melden bij ons geven aan dat ze een carrière switch willen maken. Ze zoeken naar mensenwerk. Ze hebben vooral veel vragen. Hoe gaat het dan? Wat is er voor nodig? Welke diploma’s moet ik hebben? Waar moet ik rekening mee houden? Die vragen beantwoorden we met veel plezier. Zij-instromers zijn namelijk heel belangrijk voor Radar. Zij nemen hun levenservaring en competenties mee. Hierdoor en door de skills die ze op school en in het werk opdoen, zijn het zeer waardevolle krachten”, legt Ger uit. Ingrid vult aan dat zij zelf bijvoorbeeld heel zakelijk naar processen kijkt. “Ik kan het niet laten om ideeën te spuien over de processen. In onze werkoverleggen is daar gelukkig ruimte voor. Als andere collega’s het hiermee eens zijn, kunnen we ook echt iets veranderen.”
Max Verstappen als ijsbreker
Ingrid heeft geleerd om iets minder direct te zijn. En weet nu hoe ze moet communiceren op het niveau van de bewoner. “Ik heb hier een training voor gevolgd. Onze bewoners denken nu eenmaal iets minder snel. Daar moet je rekening mee houden. Ook heb ik geleerd goed te observeren zonder waardeoordeel. Vaak zie je aan de buitenkant van de bewoner niet wat er aan de hand is. Dan moet je goed kijken, de juiste vragen stellen of persoon zelf laten praten. En ervoor zorgen dat hij of zij zich op het gemak voelt. Het helpt als je een gezamenlijke interesse hebt. Door samen Max Verstappen aan te moedigen was het ijs voorgoed gebroken tussen een iets stuggere bewoner en mij. Dat is mooi.”