“Ik kom altijd met een lach naar buiten”

De koffie staat klaar. Soms zelfs al ingeschonken. “Ze zouden ‘m nog voor me leegdrinken”, zegt Harrie Boom (71 jaar) lachend. Zo begint elke woensdagochtend voor hem, als vrijwilliger bij dagbestedingslocatie Gentiaan in Maastricht. Harrie voelt zich er echt welkom. “Ze doen bij wijze van spreken nog de deur voor me open. Dat doet iets met me.”

Werken met mensen én computers
Sinds 2012 is Harrie vrijwilliger bij Radar. Dat begon toen hij met vervroegd pensioen ging. “Ik wilde graag onder de mensen blijven, want daar draait het toch om in vrijwilligerswerk. Dus ging ik op zoek. Ik zocht werk met de computer. Bij allerlei organisaties heb ik gekeken. Het beviel me bij Radar het beste, vooral door de ongedwongen sfeer onderling met de leiding en de mensen. En ik had veel vrijheid bij de invulling van het computerwerk. Daarom ben ik hier blijven steken.”

Helpende hand bieden
Elke woensdagochtend is hij er. Tussen tien en twaalf. “Ik probeer de mensen bij Gentiaan te helpen of zelfs, als ze nog niet veel kennen en kunnen, wegwijs te maken. Een receptenboek is een van de dingen die ik samen met een cliënt gemaakt heb. Het was voor haar moeder, omdat ze altijd zoveel voor haar deed. Het was een mooi resultaat. En geweldig om te maken.”

Nieuw leven in zijn oude hobby
Harrie werkte vroeger veel met computers. En in zijn vrije tijd maakte hij filmpjes waar hij muziek en tekst aan toevoegde. “Daar maakte ik dvd’s van. Leuk voor thuis. Dat kan ik helaas niet meer. Het is een ideale oplossing dat ik dit nu bij Radar wél weer kan doen. Kan ik me uitleven.” Niet voor niets ging hij samenwerken met een cliënt die graag filmpjes wilde maken. “Dat heb ik hem geleerd. We hebben allerlei filmpjes gemaakt met muziek en tekst erin gemonteerd. Tot hij overleed. Dat was ook voor mij een flinke klap.”

Harrie zet tanden in de nieuwsbrief
Een vaste klus is de nieuwsbrief. Al zeven jaar maakt hij die samen met drie cliënten en collega-vrijwilliger Giel. “Eens per drie maanden komt de nieuwsbrief uit. De verjaardagen staan erin, een interview over hun woning bijvoorbeeld, een activiteitenagenda. En een barbecue die er geweest is. Een nieuwe rubriek: waar wil je meer over weten? Bijvoorbeeld: waarom vallen bladeren van de bomen? Waar bestaat een kwast uit? En die onderwerpen behandelen we dan ook. Meestal combineren we een verhaal, foto en gedicht.”

Filmpje van botsing was een klapper
Er wordt serieus gewerkt, maar er wordt ook gelachen. Vaak zelfs. “Sommige rolstoelers reden wel eens hard. Bij een hoek schrokken anderen dan. Oké dachten we, dan maken we hier een filmpje over. Doen we of twee mensen in een rolstoel in botsing komen met elkaar. Zo gezegd, zo gedaan. We monteerden geluiden eronder van een toeter en een klap. Hun haren zaten helemaal in de war. Je kunt je voorstellen dat we hard hebben moeten lachen.”

Gulden middenweg bewandelen
Harrie leert zelf ook veel van zijn werk als vrijwilliger. “Ik heb geleerd hoe je met mensen met een beperking moet omgaan. Ik merk dat je de ene zo moet behandelen, de andere weer anders. Je moet vaak de gulden middenweg bewandelen. Dat gaat na dertien jaar steeds beter.”

“Altijd met een lach naar buiten”
Harrie doet het vrijwilligerswerk met plezier. Of beter gezegd: hij geniet ervan. “Het allerleukste is… ik sta soms op en realiseer me: het is weer woensdag. Hmm… ik heb vandaag niet zo’n zin. Maar als ik daar ben, dan word ik zo hartelijk ontvangen en hebben we zoveel plezier. Zonder lach ga ik dan naar binnen en ik kom altijd met een lach naar buiten.”

“Ik zou het niet willen missen”
En of hij anderen iets wil meegeven? “Zeker. Ik hoop dat meer mensen vrijwilligerswerk gaan doen. Ga gewoon eens een dag meelopen. Dan weet je hoe het is en kun je nog altijd zeggen: het is niets voor mij.” Wat het hem zelf brengt, is duidelijk. “Ik zou het niet willen missen. Het geeft me ontzettend veel voldoening. Ik kom altijd blij thuis. Dat zegt genoeg.”