"Humor helpt moeilijke momenten te relativeren"

“Als de kindjes naar school gaan, vind ik dat vaak jammer. Je bouwt een band op”, vertelt de 26-jarige Bregje Roijen. Ze werkt bij KBC De Grummelkes, een kinderbehandelcentrum van Radar in Cadier en Keer. Gelukkig ziet ze veel van hen terug in de naschoolse begeleiding. “Dan zie ik hoe ze zich ontwikkeld hebben.”

Van stagiaire tot persoonlijk begeleider
Bregje, die in Margraten woont, begon rond 2018 als stagiaire bij De Grummelkes en bleef plakken. “Ik vond en vind het superleuk. Vanuit mijn stage mocht ik gelukkig blijven”, vertelt ze. Ze werkt nu al zo’n zes jaar als persoonlijk begeleider voor jonge kinderen met een ontwikkelingsachterstand. ’S avonds en in het weekend maakt ze samen met haar vriend van hun kluswoning een droomhuis.

Een dag uit het werkleven van Bregje
’s Ochtends start Bregje samen met het team de dag op. “We bereiden de groep voor en overleggen of er bijzonderheden zijn”, zegt ze. Daarna komen de kinderen binnen. Sommigen worden gebracht, anderen komen met de bus. Ze leren bij De Grummelkes bijvoorbeeld langer hun aandacht vast te houden en werken met spel. “We hebben ook vrije momenten waarin we de ontwikkeling stimuleren”, legt Bregje uit. Ook aan de eetmomenten, zoals het tussendoortje en de lunch, besteden ze veel aandacht aan. “Sommige kindjes zijn lastige eters of hebben een beperkt eetpatroon. We proberen hen dan anders te leren eten.” Bij het kinderbehandelcentrum kijken ze naar het hele kind, maar ook naar het hele gezin. “We trekken onze begeleiding door naar thuis en nemen de ouders hierin mee”, legt Bregje uit. Zo stimuleren ze samen met de vader en moeder de ontwikkeling van hun kind.

Veilig, op gevoel en persoonlijk
In de groep Rood waar Bregje werkt, focussen ze vooral op contact maken en relaties opbouwen. “We willen dat de kinderen zich veilig voelen. In de groep, maar ook in de wereld. Daar zijn we veel mee bezig”, vertelt Bregje. Ze vindt het leuk om te zien hoe de kinderen groeien en stapjes vooruitzetten. Bij De Grummelkes werken ze veel op gevoel en heel persoonlijk. “Dit is voor ons fijn maar ook voor de ouders, die hun kinderen toch maar gewoon aan ons toevertrouwen. Ik kan me voorstellen dat dat soms best spannend is.” Bregje geniet van haar werk en heeft het enorm leuk met haar collega's. Er heerst een fijne sfeer op de locatie. Dat horen ze ook terug van mensen van buitenaf die er komen. “We hebben het gezellig met zijn allen. En we hebben veel humor. Dat helpt om te relativeren bij moeilijke momenten, want die zijn er ook. Bijvoorbeeld als een kindje nog niet veel snapt van de wereld, maar dat die wereld dat kindje wel al zoveel stress oplevert. Dat vind ik soms wel heftig om te zien”, geeft ze toe.

Wat heeft een kindje nodig
Toen ze begon kreeg Bregje zeker ondersteuning en feedback van haar collega’s. Maar ze mocht ook haar eigen ding doen. “Ik werd en word gestimuleerd om mijn eigen visie te ontwikkelen. Tijdens mijn stage werkte ik volgens de visie van de stagebegeleiders, maar wat vind ik zelf belangrijk? Mijn collega’s hebben me ook gewezen op bewust dingen doen. Het is prima als je iets doet op een bepaalde manier, maar doe het bewust. Niet omdat je het altijd al zo doet. Een voorbeeld: normaal eten de kindjes aan tafel totdat iedereen klaar is. Maar als een kindje het nog niet kan en er heel erg overstuur van raakt om de hele tijd te blijven zitten, dan kun je best een uitzondering maken. Dat is maatwerk. Ik kijk dan wat het kind nodig heeft.”

Hopelijk wordt ze gespecialiseerd begeleider
Bregje kan voor een groot deel zelf invulling geven aan haar baan. Denk aan de manier van benaderen van de kinderen, haar aanpak of de invulling van de activiteiten. Daarnaast biedt Radar veel opleidingsmogelijkheden. Zij volgde al een extra post-hbo-opleiding over autisme. “Er wordt ook veel moeite gedaan om ons op de hoogte te brengen van wat er speelt. Er is openheid en je mening doet ertoe. Dat is fijn.” Bregje wil graag gespecialiseerd begeleider worden en hoopt in november een ontwikkeltraject te gaan volgen. “Als ik dat goed afrond en er is een vacature, mag ik hierop solliciteren en kan ik misschien gespecialiseerd begeleider worden. Daar verheug ik me op. Dan krijg ik moeilijkere casussen, heb ik een meer coachende rol en ga ik aan de slag met het implementeren van kennis en methodieken.”